Cando se vai un amigo algo esmorece na ánima e, como di a canción, deixa un espazo baleiro que non se volve encher. A verdade é que Manuel Regueiro Tenreiro, sen chegar a ser amigo meu, deixoume unha pegada que moi poucas persoas puideron igualar. Hai máis de dúas décadas confiou en min para traballarmos xuntos a prol do galego sen apenas coñecérmonos. E o que en principio semellaba a promoción profesional dun funcionario acabou transformándose nun tesouro de signo ben distinto que me calou moito máis no eido persoal ca no laboral. Así era el.
A bonhomía era o aspecto da personalidade que transmitía don Manuel de forma sobranceira, unha bondade natural combinada cunhas maneiras sinxelas, o sosego cando falaba e a prudencia á hora de actuar. Frases e consellos seus, que xa forman parte do noso acervo común, sérvenme, por veces, para botar luz a intres de dúbida ou de incerteza. O señor Regueiro coñecía a conduta da xente, as súas pautas de comportamento e as súas motivacións, o cal lle permitía saír con soltura dunha manchea de atrancos. E actuaba a partir do seu xuízo, convencido do que facía, polo cal en ocasións resultou bastante incomprendido. Mais, co paso do tempo decateime de como atinara no seu proceder, sobre todo porque cando outros chegabamos a un asunto, el xa viñera e volvera varias veces.
Poida que nesa visión clara da realidade, nesa inspiración especial que o acompañaba, pesase a súa vasta cultura clásica, que tamén aplicaba nas habituais explicacións pedagóxicas que con paciencia me ofrecía. Un trazo da súa condición que, combinado cunha fonda sabedoría popular, lograba desartellar dialecticamente ao contrincante máis avezado, e case sempre saía coa súa persuadindo cun estilo tan efectivo como pouco frecuente. Este home foi, ademais, un político de raza que lle deixou á sociedade e á cultura galegas un traballo loable e a min unha marca indeleble que se fraguou en catro anos de convivencia ben movidos para ambos. Máis ca subordinado, con el sentinme coma un discípulo e, arestora, comigo perdura dalgún xeito o seu legado.
